Elikadura burujabetza

Elikadura burujabetza La Via Campesina mugimenduak 1996an sortutako terminoa da, jendeak beren elikadura, nekazaritza, abeltzaintza eta arrantza sistemak definitzeko duten eskubidea aldarrikatzeko marko politiko bat izendatzeko, nazioarteko merkatu eragileen mende dauden elikagaien aurrean.

2002. urteko Elikagaien Munduko Gailurrean, 400 nekazari erakundek honela definitu zuten elikadura burujabetza:

«

Elikadura burujabetza herriek, komunitateek eta herrialdeek beren nekazaritza, labore, arrantza, janari eta lurralde politika propioak definitzeko eskubidea, nork bere ezaugarrien arabera modu ekologikoki, sozialki, ekonomikoki eta kulturalki egokiak erabiliz. Janaria eduki eta ekoizteko eskubidea barne hartzen du, alegia, jende guztiak daukala janari seguru, elikagarri eta kulturalki egokia eta janaria ekoizteko baliabideak izateko eskubidea, eta nork bere burua eta bere gizartea modu iraunkorrean eustekoa. Elikadura burujabetzak esan nahi du herriek eta komunitateek nagusitasuna dutela merkataritza auzien gainetik janaria eta janari ekoizpena kontrolatzeko.^[1]

»

↑ Report of the Special Rapporteur on the right to food, Jean Ziegler (2008) "Promotion and Protection of All Human Rights, Civil, Political, Economic, Social and Cultural Rights, Including the Right to Development," Human Rights Council (A/HRC/7/5) 2008ko urtarrilaren 10: para 72). http://www.righttofood.org/new/PDF/CHR2008.pdf (2012ko maiatzaren 29an eskuratua)

[1] Report of the Special Rapporteur on the right to food, Jean Ziegler (2008) "Promotion and Protection of All Human Rights, Civil, Political, Economic, Social and Cultural Rights, Including the Right to Development," Human Rights Council (A/HRC/7/5) 2008ko urtarrilaren 10: para 72). http://www.righttofood.org/new/PDF/CHR2008.pdf (2012ko maiatzaren 29an eskuratua)

[1]